NAJKRAJšIE STRÁžENÝM TAJOMSTVOM
17-06-2016 18:22
NAJKRAJšIE STRÁžENÝM TAJOMSTVOM
13-14-15 / 05 / '16.
Toen ik vrijdag iets voor acht uur aanwezig was in de werkplaats, zag ik date r nog niemand was die al een beetje Engels of Duits kende. Ik begroette hen, kleedde mij om en was van plan om te wachten tot er iemand kwam die me wat kon zeggen. De oudste vrouw kwam naar me toe en nam me mee naar de gipskamer, waar ze me probeerde duidelijk te maken met gebaren dat ik twee gipsmodellen mocht afwerken om KAFO’s op te maken. Voet verlengen, verhogen, rechte kanten en rechte voet, maar de hielvorm behouden. Goed, dat kon ik want dat had ik reeds gedaan de voorbije dagen. Eens ik daarmee klaar was, was het reeds bijna 11u. Ik ging even terug naar de werkplaats om wat te eten en te drinken en zag dat ondertussen iedereen was toegekomen. Meteen kreeg ik een uitnodiging om te proeven van een Slovaakse vodka. Emiel vertelde me dat het op vrijdag vaak de gewoonte was om vrijdag samen wat te drinken, om de week af te sluiten. Aangezien ze deze vrijdag allemaal wat vroeger wouden stoppen omdat er een concert zou zijn, begon de pret nu al. Blijkbaar zijn de uren van de werknemers in de werkplaats niet zo heel nauw. Er zijn vaste uren dat ze dienen te blijven omdat er tot een bepaald uur patienten kunnen komen, maar nadien kan je kiezen hoelang je nog blijft, zolang het op het einde van de maand maar je uren hebt gewerkt.
Na het drankje, vroeg ik aan Jan of het mogelijk was om eens naar de werkplaats van de korsetten te gaan. Wetende dat de vrouwen die daar werken geen Engels of Duits spreken, stemde Jan in en ging hij me een rondleiding geven daar. Meteen toen we daar aankwamen, vroeg een van de vrouwen aan Jan of ik geinteresseerd zou zijn in het afwerken van een korset. Er moest plastic worden getrokken waarbij ze hulp nodig had, nadien ging ze de afwerklijnen tegenen waarop ik moest uitzagen en uitschuren. Meer moest er niet gebeuren, dus natuurlijk stemde ik in.
‘s Middags zijn Emiel, Yano, Yosef en ik samen een pizza gaan eten, en in de namiddag hebben we nog een uurtje gebabbeld en wat drankjes geproefd in de werkplaats. Tatratea is blijkbaar iets typisch van hier, een likeur op basis van thee van kruiden uit het Tatrasgebergte. Je hebt ze in 5 smaken, en dus 5 verschillende alcoholpercentages: 32%, 42%, 52%, 62% en 72% .
‘s Avonds ben ik nog iets gaan drinken met andere international erasmusstudenten, maar het mooiste plekje van Bratislava zag ik pas zaterdag. Emiel vertelde me de week voorheen dat de mooiste terrasjes van Bratislava, zich naast de oostelijke brug bevonden. De terrasjes kijken uit over de Donau en elke dag is er tussen 12-16u spektakel op de Donau, zoals een openluchttheater. Ik vleidde me neer in een van de zetels, en na enkele minuten kwam een Slovaakse moeder vragen of ze er mocht komen bijzitten aangezien de andere plekjes vol waren. Haar tweeling speelde wat verderop in de speeltuin, en samen praatten we wat in het Duits terwijl we van onze cocktail dronken en keken naar de actviteiten op het water.
Zodadelijk vertrekken de jongens van het appartement hier, met mij naar een Belgische Pub om de voetbal te kijken. Blijkbaar wordt deze pub sinds kort niet meer uitgebaat door een Belg maar door een Tjech, beetje contradictorisch. In elk geval staat er op hun website dat de match zal worden uitgezonden, en hoogstwaarschijnlijk zullen we nadien ook iets in de stad gaan eten.
NAJKRAJšIE STRÁžENÝM TAJOMSTVOM
13-14-15 / 05 / '16.
Toen ik vrijdag iets voor acht uur aanwezig was in de werkplaats, zag ik date r nog niemand was die al een beetje Engels of Duits kende. Ik begroette hen, kleedde mij om en was van plan om te wachten tot er iemand kwam die me wat kon zeggen. De oudste vrouw kwam naar me toe en nam me mee naar de gipskamer, waar ze me probeerde duidelijk te maken met gebaren dat ik twee gipsmodellen mocht afwerken om KAFO’s op te maken. Voet verlengen, verhogen, rechte kanten en rechte voet, maar de hielvorm behouden. Goed, dat kon ik want dat had ik reeds gedaan de voorbije dagen. Eens ik daarmee klaar was, was het reeds bijna 11u. Ik ging even terug naar de werkplaats om wat te eten en te drinken en zag dat ondertussen iedereen was toegekomen. Meteen kreeg ik een uitnodiging om te proeven van een Slovaakse vodka. Emiel vertelde me dat het op vrijdag vaak de gewoonte was om vrijdag samen wat te drinken, om de week af te sluiten. Aangezien ze deze vrijdag allemaal wat vroeger wouden stoppen omdat er een concert zou zijn, begon de pret nu al. Blijkbaar zijn de uren van de werknemers in de werkplaats niet zo heel nauw. Er zijn vaste uren dat ze dienen te blijven omdat er tot een bepaald uur patienten kunnen komen, maar nadien kan je kiezen hoelang je nog blijft, zolang het op het einde van de maand maar je uren hebt gewerkt.
Na het drankje, vroeg ik aan Jan of het mogelijk was om eens naar de werkplaats van de korsetten te gaan. Wetende dat de vrouwen die daar werken geen Engels of Duits spreken, stemde Jan in en ging hij me een rondleiding geven daar. Meteen toen we daar aankwamen, vroeg een van de vrouwen aan Jan of ik geinteresseerd zou zijn in het afwerken van een korset. Er moest plastic worden getrokken waarbij ze hulp nodig had, nadien ging ze de afwerklijnen tegenen waarop ik moest uitzagen en uitschuren. Meer moest er niet gebeuren, dus natuurlijk stemde ik in.
‘s Middags zijn Emiel, Yano, Yosef en ik samen een pizza gaan eten, en in de namiddag hebben we nog een uurtje gebabbeld en wat drankjes geproefd in de werkplaats. Tatratea is blijkbaar iets typisch van hier, een likeur op basis van thee van kruiden uit het Tatrasgebergte. Je hebt ze in 5 smaken, en dus 5 verschillende alcoholpercentages: 32%, 42%, 52%, 62% en 72% .
‘s Avonds ben ik nog iets gaan drinken met andere international erasmusstudenten, maar het mooiste plekje van Bratislava zag ik pas zaterdag. Emiel vertelde me de week voorheen dat de mooiste terrasjes van Bratislava, zich naast de oostelijke brug bevonden. De terrasjes kijken uit over de Donau en elke dag is er tussen 12-16u spektakel op de Donau, zoals een openluchttheater. Ik vleidde me neer in een van de zetels, en na enkele minuten kwam een Slovaakse moeder vragen of ze er mocht komen bijzitten aangezien de andere plekjes vol waren. Haar tweeling speelde wat verderop in de speeltuin, en samen praatten we wat in het Duits terwijl we van onze cocktail dronken en keken naar de actviteiten op het water.
Zodadelijk vertrekken de jongens van het appartement hier, met mij naar een Belgische Pub om de voetbal te kijken. Blijkbaar wordt deze pub sinds kort niet meer uitgebaat door een Belg maar door een Tjech, beetje contradictorisch. In elk geval staat er op hun website dat de match zal worden uitgezonden, en hoogstwaarschijnlijk zullen we nadien ook iets in de stad gaan eten.
